'No problem in the Gambia'

Weer een berichtje van mij!
Was bij maandag gebleven.

Maandag middag zijn we naar het kraamziekenhuis geweest. Hier hebben we een couveuse aangeboden. Hier waren ze super blij mee, want deze hadden ze nog niet. Ook hebben we hier een rondleiding gekregen doorvoer kraamziekenhuis en het ziekenhuis. Dit was zo indrukwekkend om te zien, heb er gewoon bijna geen woorden voor... Kan niet beschrijven hoe het daar was, zo indrukwekkend. Dit vertel ik wel een keer in het echt.
Wel zijn de mensen hier in Gambia super blij met het ziekenhuis en kraamziekenhuis, want als ze die niet hadden konden ze niet naar het ziekenhuis.
'S avonds zijn we gezellig met z'n allen uit eten geweest bij Chili's, dit wordt al een beetje ons vaste restaurantje.

Dinsdag zijn we voor het eerst naar de scholen geweest. De plek waar we de komende 5 weken les zullen gaan geven.
Als eerste gingen we naar de CCLK school, deze hadden we al snel gezien toen we er langs reden.
Het is een mooie school, met 2 grote klaslokalen en 1 klein klaslokaal waar de kleuters zitten. Naast de 2 grote lokalen worden nog 2 lokalen gebouwd.
Toen we de eerste klas binnen kwamen werden we direct welkom geheten, dat ging op de volgende gedrilde manier:
Ik:'goodmorning!'
Kinderen staan allemaal tegelijk op:'goodmorning, how are you?'
Ik:' I'm fine, thank you! How are you?
Kinderen: 'We are fine thank you!'
Leraar: 'Sit down please.'
En even gedrild als ze opstonden en alles zeiden gingen ze ook weer zitten.
Verder werd er in elke klas voor ons gezongen.
Toen we bij het 4e klaslokaal aankwamen zagen we deze helemaal vol staan met spullen, onze spullen die wij hadden opgestuurd. Nu moesten we dan ook echt voor het eerst aan het werk. Alle dozen moesten uit het lokaal en uitgezocht worden, wat naar Marie en wat kan hier blijven.
Al snel kwamen we er achter dat dit nog lang niet al onze spullen waren, dus toen we alles uit hadden gezocht hebben we het eerste deel naar Marie gebracht. Terug bij CCLK waren de andere spullen gelukkig ook al gevonden.
We hebben ook dat uitgezocht. Daarna konden we echt naar Marie om daar kennis te maken met de kinderen. Daar aangekomen hadden de kinderen net pauze, dus iedereen liep buiten. We stapten uit de auto en het eerste wat we de kinderen hoorden roepen was: 'Tubab! ' (blanke), dit krijgen we overal te horen waar we lopen.
Wat een lieve kindjes zijn het! We moesten ze allemaal oppakken en ze wilden ons niet meer los laten. Na een half uurtje was het weer tijd om te gaan, maandag komen we hier terug om les te geven, dat gaat vast super worden!
'S avonds zijn we bij Marie op verjaardag geweest, ze had ons uitgenodigd om daar te komen eten. Ze wonen hier op een compound, dit is een stuk grond waar ze met de familie bij elkaar wonen. Marie woont nu nog samen met haar zus in een grote kamer. Haar huis word nog gebouwd in hun compound.
Het was een super gezellige avond!

Woensdag zijn we naar de minister van buitenlandse zaken geweest. Best makkelijk hoe je hier bij zulke mensen kunt komen, dit zou in Nederland echt nooit lukken!
We hebben hem wat vragen kunnen stellen over het onderwijs, maar echt specifieke vragen kon hij niet beantwoorden. Na een kort bezoek kreeg hij bericht dat hij weer verder moest, dus nog even op de foto en het was weer tijd om te gaan.

Donderdag zijn we naar de Universiteit en het college geweest. Op de Universiteit hebben we het bestuur daar gesproken. Die hebben ons wat dingen over de Universiteit verteld.
Op het college hebben we de leraren van de pabo gesproken.
Bijna niemand die hier aan de pabo afstudeert gaat hier ook echt voor de klas staan, ze kunnen worden dan meestal politie of iets anders. Iets wat wel goed betaald, want als je in Gambia leerkracht bent krijg je slecht betaald...
De mensen die hier voor de klas staan zijn allemaal mensen die gewoon willen dat de kinderen naar school gaan en daarom zelf maar onbevoegd voor de klas gaan staan, om de kinderen toch maar iets te leren.
We gaan nog een keer weer naar de scholen toe, dan gaan we met de studenten praten. Ben benieuwd hoe zij hier over denken.
'S avonds hebben we voor het laatst gegeten met Karel en Peter, morgen gaan ze naar huis.

Vrijdag was de eerste week om. Tijd dus om iedereen uit te zwaaien en met z'n 6en over te blijven! We hebben Peter en Karel op de bus gezet en de rest is door Modu weggebracht zijn taxi.
Best raar, we zijn nu echt met z'n 6en. Maar gelukkig hebben we hier top mensen ontmoet. Mudo onze taxi chauffeur, Marie met haar eigen kleuterschooltje, Ben, Piere en Richard van CCLK, nog wel een paar meer mensen. Gaat helemaal goed komen!
Toen Modu terug was van het vliegveld zijn wij direct op pad gegaan.
Op naar de krokodillen!
We hebben gewoon krokodillen aangeraakt! Best eng, want overal om ons heen lagen krokodillen. Gelukkig doen ze niks als ze op het droge liggen, want ik heb het overleefd:)

Zaterdag hebben we lekker een dagje niks gedaan, nog even een weekendje niks voordat we maandag gaan beginnen.
Zaterdagavond zijn we uit geweest, Modu, Charles en Ben waren met ons mee. Dit was niet een heel groot succes aangezien het zo rustig was.
Toen we terug waren in het hotel troffen we een waterballet in de kamer van de jongens, de leiding was geknapt.
Maar zoals ze hier zeggen: 'No problem in the Gambia!'
Net zoals:
- de wc van Anniek en Inken, die was overstroomd en hun kamer stond helemaal blank
- de deur van de kamer van Anniek en Inken, die is al een paar keer gerepareerd omdat die niet meer open of dicht wil.
- de deur van de kamer van Jules en Seebold, die ook al een paar keer gerepareerd is..
- mijn bed die vanmorgen is doorgezakt...
Maar 'no problem in the Gambia' alles wordt hier weer gemaakt!

Verder is het hier super!
Morgen gaat het hier echt beginnen, dan is onze eerste echte dag op de scholen!

Liefs van mij!